"Still alive!"

Lieve allemaal, 

Ben ik weer! Als je herhaaldelijk gevraagd moet worden wanneer je weer een nieuwe blog gaat schrijven is het natuurlijk de hoogste tijd (; eigenlijk te laat) voor een nieuwe, dus bij deze. Mochten er mensen zijn die met smart zaten te wachten, sorry! 

Er zijn inmiddels heel wat weken verstreken sinds mijn laatste update, en dit brengt natuurlijk de nodige veranderingen met zich mee. Om jullie niet gelijk te overvallen met een verslag ter grote van het nieuwe testament, en omdat er in deze tijd eigenlijk weer veel te veel is gebeurd om uitgebreid verslag over te doen zal ik het even houden bij de high- en low lights van mijn Balinese avonturen. 

Stage

Inmiddels zijn we alweer over de helft. Na 5 maanden heb ik even in de diepe motivatie crisis gezeten, want ja, ik was pas op de HELFT van mijn stage, maar nu we over de helft zijn en nog 'maar' 4 maanden hoeven gaat het langzaam beter. So far gaat alles nog -wel- prima, ik ben recentelijk geswitcht van mijn geliefde positie als 'Experience Guru' naar F&B, wat eigenlijk op eigen initiatief was. Ondanks dat het Experience Guru leven me erg goed beviel, was ik om de sleur te voorkomen wel toe aan een nieuwe uitdaging. Na een week F&B ben ik helaas bang dat ik die gezochte uitdaging toch niet helemaal ga vinden, aangezien ik ben beland in het veld waar ik al sinds mijn 14e jaar mijn centjes verdien, en dus toch de nodige ervaring al in had: F&B service. Ik mag dus fijn fungeren als host, serveerster en 'upseller' en servetten vouwster. Ik heb niet echt het idee dat het concept 'Management stage' hier erg bekend/begrepen is, maar om eerlijk te zijn heb ik daar inmiddels vrede mee. Zo lang ik de komende 4 maanden mijzelf bezig weet te houden (klinkt makkelijker dan het is - believe me), mijn scriptie kan onderhouden, en af en toe iets leuks kan doen vind ik het prima.  

Living the Bali life

Naast alleen maar werken heb ik gelukkig de afgelopen weken ook veel leuke dingen gedaan! Het eerste deel van mijn scriptie werd -thank god-  in een keer goedgekeurd, dus dat betekende dat ik een aantal weekenden heerlijk vrij ben geweest. Het eerste vrije weekend hebben we goed besteed door een lekker weekendje naar Ubud te gaan. Michèle en ik vonden dat we een weekendje luxe hard hadden verdiend, en dus besloten we om voor een 'duurder' resort te gaan om volledig te relaxen en genieten. Helaas bleek het verschil in prijs letterlijk het enige verschil tussen ons 'resort' en de 50 euro goedkopere hotelletjes waar we eerder hadden verbleven, want van luxe was erg weinig terug te zien. Begrijp me niet verkeerd, het was een prima hotel en we hebben er nog steeds 'weinig' voor betaald invergelijking tot Nederlandse prijzen, maar goed we zijn in Bali, dus dan mag je wel wat verwachten voor het geld dat we hebben betaald. We hebben uiteindelijk geprobeerd om nog iets voor elkaar te krijgen bij de manager, aangezien de kamer die we hadden gekregen ook niet overeen kwam met de foto. Na heeeeel veel lullen en moeite kregen we uiteindelijk een 'upgrade' naar de kamer waar we in eerste instantie voor hadden betaald, maar verder dan dat ging het helaas niet. Ondanks deze lichte tegenvaller hebben we ons weekendje niet laten verpesten en twee heerlijke dagen gehad in Ubud. Het weekend daar op ben ik eigenlijk weer naar Ubud gegaan, dit keer om vrienden uit Nederland te meeten, wat ook erg gezellig was. 

Na twee weekenden aapjes kijken in het binnenlandse geitenwollensokken Ubud was het tijd om een stukje verder te reizen. Samen met Robert ben ik een weekendje naar Amed gegaan, een kust plaatsje in het Oosten van Bali. De reis heeft ongeveer 2 uur en 40 minuten geduurd, maar was alles behalve saai en eentonig. Naast de constant veranderende natuur, raak je hier in Bali namelijk nooit uitgekeken op je mede reizigers. Waar in Nederland een scooter vaak toebedeeld is aan jongeren die te lui zijn om die 1,5 KM van school naar huis te fietsen, staat een scooter hier gelijk aan verschillende vervoersmiddelen in een. Who needs a station wagon als je ook gewoon je zwangere echtgenote, 2 kinderen en tekkel op de scooter kunt vervoeren? Ook verhuiswagens zijn hier volstrekt overbodige luxe, want je kunt natuurlijk ook gewoon een bankstel, 3 stoelen en de tv op stapelen en vast binden op de scooter - Duh. Hoe lang, en hoe vaak, je hier ook rond rijd, je komt iedere dag wel iets tegen waar je even 3 keer naar moet kijken voordat je beseft dat het écht een indo is die met zijn 5 honden over de weg scheurt. Helaas zit ik 9 van de 10 keer zelf op de scooter als ik weer zo'n spektakel tegen kom, anders had ik hier graag een mooie foto reeks van gemaakt. Naast de reis was Amed zelf ook prachtig. Het is een wereld van verschil met het drukke Seminyak, en de omgeving is nog mooier. We hadden maar een weekendje, maar hebben hier ultiem gebruik van gemaakt. Naast etentjes en sunset cocktails hebben we gedoken en gevaren. Het idee was om na het duiken een paar uurtjes te gaan varen, snorkelen en uiteindelijk de sunset te kijken op de boot van een local die we eerder hadden ontmoet, alleen helaas werkte het water en weer niet helemaal mee. Na een kort uurtje dobberen op de hoge golven, drijfnat en koud, zonder mogelijkheid tot snorkelen besloten we uiteindelijk om terug te gaan. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij een onwijs schattige local familie en hebben we daar wat te eten (met de handen) en drinken gekregen. Ondanks onze moeite was ons Indonesisch toch echt te gebrekkig om een inhoudelijke gesprek voort te zetten, en in de familie sprak maar een persoon Engels. Toch hebben we er uiteindelijk een lange tijd gezeten, en met handen en voeten toch nog 'gesprekken' kunnen voeren. Al met al een onwijs mooie - en geheel onverwachtse- ervaring die ik niet snel zal vergeten!

Verdere weekenden heb ik voornamelijk besteed aan het werken aan mijn zongebruinde huidje. Als je namelijk 4 maanden op Bali zit en je hebt niet eens witte billen en tanlines meer hebt weet je dat je eigenlijk iets verkeerd doet, die kleur moet natuurlijk goed onderhouden worden. Al met al een hele onderneming dus, ik hoor u al denken, wat heeft ze het toch zwaar - juist ja-. 

Een hoogte puntje van de afgelopen maanden was toch dat papa mij belde met een verrassing, mijn lieve kleine zusje kwam langs! Twee weekjes terug was het dan eindelijk zo ver, ik mocht haar ophalen op het vliegveld. Na een ietwat 'should'vebeen-blonde' actie waar ik schattig zat te wachten bij international arrivals, hardop aan het twijfelen was over waarom haar vlucht er niet bij stond en toen na 5 minuten bedacht dat ze vanuit Jakarta kwam en dus op domestic aankwam, was ik toch nog op tijd! Het was heerlijk om haar weer eventjes in real life te kunnen zien, spreken en knuffelen. Helaas kon ik niet echt veel vrij krijgen, dus moesten we het doen met korte uitstapjes. Gelukkig gaf dit Elisa wel de tijd om aan haar tan te werken op het strand, en natuurlijk een beetje tot rust te komen, dus al met al waren het twee geslaagde weken. Voor Elisa was het een vakantie van 'First's', haar eerste keer echt (ver) scooter rijden, haar eerste keer duiken en haar aller eerste tattoooo. Jawel, die kleine draak en ik hebben samen als permanent aandenken aan Bali, en natuurlijk aan elkaar, een tatoeage laten zetten. Het was even spannend maar we hebben er samen een mooie betekenis voor en zijn er allebei super blij mee! 

Na vele heerlijke etentjes, cocktails, biertjes, verhuizen, stranddagen, touren en meer leuke dingen kwamen de twee weken eigenlijk veel te snel tot een einde, en voor we het wisten was het moment van afscheid al weer aangebroken. Koffer weer ingepakt, en op naar het vliegveld (ja, ja, domestic dit keer;). Ondanks dat het natuurlijk totaal niet onverwachts, en wel onvermijdelijk was, is afscheid nemen toch gewoon weer even 3 keer kut. Waar we 5 minuten eerder samen nog vrolijk van onze laatste culinair hoogstaande lunch genoten bij de Burger King, stonden we iets later ineens redelijk hysterisch te huilen bij de douane. Maar goed, na een paar minuten uitstellen ging ze er uiteindelijk toch doorheen, en na een laatste melodramatische-overdeschouder-jank-jank-zwaai-zwaai momentje was ik dan toch in een keer weer helemaal alleen (niet helemaal natuurlijk, al voelde dat natuurlijk op dat moment wel even zo). Toch was het super dat ze er was, en ik ben onwijs blij dat ik Elisa na haar vorige (vrij negatieve) Bali ervaring toch een beetje van mijn Bali-fever over heb kunnen geven. 

​Uit huis getrapt

Ja ja, lieve mensen, u leest het goed. Afgelopen maand ben ik letterlijk mijn huis uit getrapt. Wie nu een beeld voor zich ziet van een losgeslagen Sophie die er geen grote puinhoop van maakt en wegens overlast uit huis wordt gekickt, no worries,het was een iets ander scenario. Zoals ik in mijn vorige blog vertelde, heb ik voor een goede korting mijn huur vooruit betaald, zonder goed na te denken over de gevolgen. Want wat gebeurd er als je een Balinees een smak geld geeft? Dan besluiten ze roekeloos om het pand te verkopen aan de eerste beste koper en van hun zojuist verdiende 'pensioen' te gaan genieten. Op zich niet zo erg natuurlijk, alleen had de nieuwe eigenaar grootste plannen, waar ik helaas niet tussen paste. Dit proces is ook weer op zijn Balinees verlopen, op een donderdag ochtend kreeg ik een berichtje van de eigenaar, of ik voor vrijdag wel even wilde verhuizen. Tuuuuurlijk. Hij had wel een 'upgrade' voor me waar ik direct in kon trekken. Ondanks dat ik wist dat het hem waarschijnlijk niet heel veel uit zou maken als ik niet akkoord zou gaan met de nieuwe kamer, liet ik me natuurlijk niet zo maar mn geliefde kamertje uit zetten en ben eerst de nieuwe kamer gaan bekijken. Op zich was hier niets mis mee, alleen was de locatie niet helemaal optimaal. Met het risico om terug te keren uit werk en mijn spullen op straat te vinden en een onbereikbare huisbaas te hebben, heb ik toch geprobeerd andere opties af te dwingen. En met succes! Twee dagen later kreeg ik een -iet wat geïrriteerd- berichtje van meneer de huisbaas dat er nog 1 andere optie was. Na het bekijken van de foto's was ik al redelijk om, en na een kort bezoekje helemaal. Het kamertje zelf is prima, maar waar ik het gelukkigst van wordt zijn mijn eigen tuintje, keuken EN bar om aan te chillen. Gelukkig was Elies er in die week, waardoor het verhuizen een piece of cake was. Na twee weken ben ik er echter wel achter wat verborgen gebreken gekomen, en snap nu ook wel waarom mijn huisbaas me toch maar voor het zelfde geld als mijn mini kamer in dit semi huis laat zitten, maar goed, wie heeft er nu écht elektriciteit nodig;) 

Conclusie

Naast de motivational issues gaat het nog helemaal goed met me en heb ik het absoluut top naar mijn zin. De laatste maandjes gaan in, en waar ik grootse plannen had na mijn stage weet ik niet in hoe verre mijn financiën deze gaan toelaten, dus wie weet tot over een half jaartje alweer. Voor nu geniet ik nog even vol van mijn tijd hier, en kijk uit naar het volgende hoogte punt want mijn lieve vriendinnetje Eva komt de 6e gezellig twee weekjes bij me op bezoek. Tot die tijd nog even druk knallen en verder aan mijn scriptie, dus het is eventjes over met de fun weekends. Ik zal proberen snel weer even te updaten!

Heeeel veel liefde uit Bali xxxxxxxxxx Sophie